เหมือนไม่สนใจ…อิอิ

เหมือนไม่สนใจ…อิอิ

ตั้งแต่หนิงเริ่มฝึกโยคะมา จริง ๆ แล้วก็ตั้งแต่ที่ฝึกเป็นครูแบบจริง ๆ จัง ๆ กับครูสุนีย์ในรูปแบบศิวะนันดะก่อนที่จะมาฝึกรูปแบบอัษฏางคโยคะแล้วนะคะ ทั้งสองแบบจะเป็นการฝึกในแบบที่ต่างคนต่างฝึกตามความสามารถของตัวเอง ตามร่างกายของแต่ละคน ซึ่งวันแรก ๆ...
อย่ารังเกียจ…กันเลย

อย่ารังเกียจ…กันเลย

ถ้าเป็นคนที่ติดตามหนิงมาตลอด คงจะทราบกันดีว่า หนิงฝึกโยคะในรูปแบบอัษฎางค์โยคะ หรือ แอชตังกา Ashtanga Yoga มาเกือบตลอด ซึ่งช่วงแรก ๆ ได้เรียนกับครูที่ส่วนใหญ่เป็นครูรูปแบบดั้งเดิมเกือบทุกคน ทำให้ในคลาสแทบจะไม่มีการใช้อุปกรณ์ช่วยเหลือใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นสายรัด (Strap)...
ทางเดิน…สู่เป้าหมาย

ทางเดิน…สู่เป้าหมาย

คนเรามักจะมีเป้าหมายในการทำโน้น นี่ นั่น ในแต่ละเรื่องที่ตัวเองทำแตกต่างกัน การฝึกโยคะก็เช่นกัน เป้าหมายที่ทุกคนตั้งไว้ย่อมแตกต่างกันอย่างแน่นอน ในเมื่อเป้าหมายต่างกัน วิถีทางในการไปสู่เป้าหมายย่อมแตกต่างกันอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นความเข้าใจ วิธีการเตรียมตัว...
อย่าเข้าใจผิดนะ

อย่าเข้าใจผิดนะ

ช่วงก่อนหน้านี้  หนิงมักได้ยินจากเพื่อน ๆ ที่ฝึกโยคะบ้าง จากนักเีรียนที่ฝึกโยคะบ้าง ว่าตอนที่ไปปรึกษาคุณหมอเรื่องอาการเจ็บหลังจากฝึกโยคะ คุณหมอบางท่านจะตอบกลับมาว่า โยคะเนี่ย ไม่น่าจะฝึกนะ ไม่ดีเลย หนิงมองว่า การที่มีผู้ที่ไปปรึกษาหมอ...
ลมหายใจแห่งโยคะ….ของฉัน

ลมหายใจแห่งโยคะ….ของฉัน

หลังจากห่างหายกับบล็อกตัวเองไปแสนนาน  จนได้ไปอ่านนิตรสารเล่มนึง ที่ครูหนู ชมชื่น เป็นผู้ให้สัมภาษณ์บทความในนั้น  ทำให้เกิดแรงบันดาลใจกลับมาเขียนอีกครั้ง  พร้อมกับไม่กี่วันก่อนหน้านี้  ครูนารีได้ให้โจทย์เพื่อหาคำตอบให้กับตัวเองมาด้วย  ซึ่งหนึ่งในคำถามคือ...
ฝันเฟื่อง … อิอิ

ฝันเฟื่อง … อิอิ

วันก่อนไปแซวลูกศิษย์ท่านนึงไว้ ว่าอยากยืมหนังสือที่ลงใน facebook อ่าน สรุปว่าวันรุ่งขึ้นได้จริงด้วย คริคริ แล้ววันนี้ก็ได้อ่านไปถึงบทนึง คือ “ฝันนี้ ไม่มีวันหมดอายุ”  อืม จริงนะ เขาขึ้นประโยคแรกมาว่า อย่าปลูกความฝันในกระถาง เพราะมันจะโตไม่เต็มที่ เอ!...