1 ปีที่ผ่านมากับการเปิดสอนโยคะ  หนิงยอมรับเลยนะคะว่า  ช่วงแรกเป็นความรู้สึกที่ไม่ค่อยมั่นใจและไม่ค่อยมั่นคงเท่าไหร่  แต่คิดว่าเรา “ทำด้วยรัก  สอนด้วยใจ” จริงๆ เลยทำให้อยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้

ในช่วงที่สอน  หนิงพยายามคิดพยายามหาวิธีการสอนต่าง ๆ นา ๆ เพื่อที่จะแก้ไขปัญหา  และสอนให้ลูกศิษย์สามารถฝึกโยคะได้ดีขึ้น  และด้วยความที่รักในโยคะก็อยากให้นักเรียนทุกคนรักโยคะด้วยเช่นกัน  จึงมีความตั้งใจที่จะให้นักเรียนได้เปิดหูเปิดตาด้วย  ไม่ว่าจะด้วยการจัดทำ workshop เอง  หรือแนะนำนักเรียนไปเข้า workshop ที่อื่น

บอกตรง ๆ นะคะ  หลายครั้งหลายคา  มีหลายคนที่ถามว่า  ไม่กลัวเหรอที่ให้ลูกศิษย์ออกสู่โลกภายนอก  เพราะเขาอาจจะไปจากเราเลยนะ  หนิงยอมรับตรง ๆ นะคะว่า  ก็กลัว  แต่หนิงคิดว่าเราก็ไม่ได้เก่งกาจสามารถรู้ไปหมดทุกเรื่องซะเมื่อไหร่  เราเองยังอยากหาโอกาสที่จะร่ำเรียนกะครูดี ๆ นักเรียนก็คงคิดไม่ต่างกับเรานัก  และอีกอย่าง  หากหนิงสอนได้ดีและทำด้วยใจจริงๆ เราก็ต้องมั่นใจในสิ่งที่เรากระทำด้วยว่าลูกศิษย์เราก็ต้องสัมผัสกับสิ่งนั้น ๆ ได้  ซึ่งหลาย ๆ คนเขาก็เห็นจริง ๆ นะคะ  หนิงไม่เสียใจเลยกับสิ่งที่หนิงได้ทำลงไป  ไม่ว่าผลจะเกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม  อิอิ