บางที … ก็ต้องฝืนใจสินะ

ก่อนหน้านี้ หนิงเคยบอกมาตลอดว่า

ทุกคนต้องหาจริตตัวเองให้เจอ เพราะจริตแต่ละคนต่าง ความชอบก็ต้องตามจริตของคนนั้น

บอกเลยว่ายังยืนยันค่ะ

แต่ที่หัวเรื่องบอกว่า “บางที … ก็ต้องฝืนใจสินะ” เพราะร่างกายแต่ละคนไม่เหมือนกัน ทำให้พื้นฐานความชอบแตกต่างกัน เช่น คนที่แข็งแรงในการฝึกโยคะก็มักจะชอบฝึกโยคะแนวแข็งแรง เวลาที่ต้องฝึกเพื่อให้ยืดหยุ่นจะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะคิดว่าเราทำไม่ได้ ทำแล้วเจ็บ ในขณะเดียวกันคนที่ตัวอ่อน ๆ ก็มักจะชอบโยคะแนวใช้ความยืดหยุ่น พอฝึกแนวแข็งแรงก็มักจะบอกว่าหนักเกินไป รู้สึกว่าทำไม่ค่อยได้เลยพลาดไม่ชอบเหมือนกัน อิอิ

ที่บอกมา หนิงเองก็เป็นนะคะ หนิงเป็นคนที่ร่างกายแข็งมาก แต่ก็ไม่ได้แปลว่าแข็งแรงอะไรมากมายนะคะ แค่แข็ง ทำให้มีปัญหาเรื่องของความอ่อนตัว เวลาฝึกโยคะสไตล์ที่ต้องใช้ความอ่อนตัวถึงแม้ไม่ต้องมากก็เหอะ จะรู้สึกว่าเป็นการฝึกที่ทรมานมาก เลยทำให้ถ้าเลือกได้มักจะเลือกไม่เข้าคลาสนั้นดีกว่า คริคริ ก็มันไม่มีความสุขนี่นา 55555

จริง ๆ แล้ว ถ้าเราคิดจะสร้างสมดุลให้กับร่างกายเรา เราควรเสริมในด้านที่เราไม่ถนัด ในด้านที่เรามีน้อย บางคนบอกว่า

ฉันฝึกโยคะไม่ได้หรอก เพราะฉันไม่ยืดหยุ่นเลย ตัวแข็งฝุด ๆ

นี่แหละเป็นเหตุผลสำคัญเลยที่ยิ่งต้องเข้าหาโยคะให้มาก ๆ แล้วค่อย ๆ ปรับตัวเข้าหาให้มากขึ้นในด้านที่เป็นจุดอ่อน เพียงแค่ขณะที่อยู่กับโยคะ ยังคงพยายามฟังเสียงร่างกายตัวเองเหมือนเดิม การฝึกโยคะอย่าคาดหวังว่าเราจะต้องพัฒนาขึ้นภายในกี่วัน บางทีเราอาจจะต้องใช้เวลาถึง 10 ปี เพื่อรอให้จุดบางจุดคลายออก เปิดออก หากเป็นการฝึกแบบค่อยเป็นค่อยไป ดีกว่าที่ไปเร่งแล้วร่างกายเกิดความเสียหาย สิ่งที่ได้รับอาจจะไม่คุ้มค่ากัน เรื่องบางเรื่องพูดเหมือนกัน เข้าใจนะคะ เมื่อเจอกันตัวแล้ว เส้นกั้นมันบางมากค่ะ